پاراگرافی از کتاب سال بلوا اثر عباس معروفی
و تمام #شب را برای #دخترهایی که در #تنهایی از خودشان #خجالت می‌کشند #گریه کردم.
دخترهایی که بعدها از خود #متنفر می‌شوند و مثل یک درخت توخالی ، #پوسته‌ای بیش نیستند.
و عاقبت به روزی می‌افتند که هیچ جای #اندامشان #حساس نیست، #روح و #جسمشان همان پوسته است، و …
